Atıksu Arıtma Tesisleri (AAT'ler), son zamanlarda dikkat çeken bir kirletici sınıfı olan mikroplastiklerin birincil kaynaklarından biri olarak kabul edilmektedir. AAT'lerin çevreye saldığı MP miktarı, arıtma türü, mevsim ve hizmet verilen nüfus dahil olmak üzere çeşitli faktörlere bağlıdır. Çalışmamızda, Türkiye'den 9'u Karadeniz'e ve 6'sı Marmara Denizi'ne deşarj edilen, farklı nüfus yoğunlukları ve arıtma yöntemleri ile 15 AAT atık sularında MP bolluğu ve özelliklerini inceledik. Birincil arıtma AAT'lerindeki ortalama MP bolluğu (76,25±49,20MP/L), ikincil arıtma AAT'lerinden (20,57±21,56 MP/L) önemli ölçüde daha yüksek bulunmuştur (p<0,05). AAT çıkış sularındaki MP'ler, önemli mevsimsel ve mekansal farklılıklar göstermiştir (İki Yönlü ANOVA, Tukey, p<0.05). Bununla birlikte, hizmet verilen nüfus ile atık sulardaki MP bolluğu arasında pozitif bir ilişki tespit edilmemiştir. Atık sulardaki MP'ler arasında lif baskın şekil (%49,5) iken, uzunluğun ≈%80'i <1000μm idi. MP'ler aşağıdaki gibi polimer tiplerine göre: polietilen tereftalat (%34,9)>polipropilen (%32,4)>polietilen (%19,9)>poliamid (%11)>polistiren (%1,2)>polivinil klorür (%0,6) şeklinde belirlendi. Test edilen AAT'lerden çıkan atık sularla, günlük 1,24x10^10 MP'nin Karadeniz'e ve 4,95x10^10 MP'nin Marmara Denizi'ne boşaltıldığını hesapladık. Yıllık toplam 2,26x10^13 MP'nin AAT'lerden deşarj edilerek, Türkiye'de kıyı sularına önemli miktarda MP kontaminasyonuna sebep olduğunu tespit ettik.