Akademik Veri Yönetim Sistemi
İSMAİLOĞLU P. (Yürütücü), DENİZ E., MATARACI KARAKAŞ S., YILMAZ A., SEVİM NALKIRAN H., NALKIRAN İ., et al.
Yükseköğretim Kurumları Destekli Proje, BAP Araştırma Projesi, 2025 - Devam Ediyor
Cisplatin, testis tümörleri başta olmak üzere birçok tümör tedavisinde kullanılan etkin bir kemoterapötiktir. Ancak sistemik uygulamaları germ hücrelerine toksisiteye yol açarak testiküler yapı ve fonksiyonda kalıcı hasar oluşturabilir. Bu durum özellikle genç yaşta kemoterapik tedavi gören erkek hastalarda spermatogenezin baskılanmasına ve infertiliteye neden olabilmektedir. Cisplatin'in testiküler toksisitesi; apoptoz, inflamasyon ve oksidatif stres yolakları üzerinden gerçekleşir; bu süreçte testis dokusunda DNA hasarı meydana gelir. Son yıllarda cisplatin kaynaklı toksisiteyi azaltmaya yönelik çeşitli doğal ve farmakolojik ajanlar araştırılmaktadır. Bir organosülfür bileşiği olan Methylsulfonylmethane (MSM)’nin bu alandaki terapötik potansiyeli detaylı araştırılmamıştır. MSM; antioksidan, antiinflamatuvar ve hücre koruyucu etkileri olan, ancak testiküler doku üzerine etkilerine dair bulguları henüz net belirlenmemiş bir maddedir. Çalışmada, 8–10 haftalık erkek Sprague-Dawley sıçanlar kullanılarak dört deney grubu oluşturulacaktır: I.Kontrol, II.Cisplatin (CIS), III.CIS+MSM ve IV.MSM grubu. Tüm maddeler intraperitoneal (i.p.) yolla uygulanacaktır. Kontrol grubuna 10 gün boyunca serum fizyolojik, CIS grubuna 7. gün tek doz 7 mg/kg cisplatin verilecektir. CIS+MSM grubuna aynı gün cisplatin, ayrıca 1–10. günler arası her gün 500 mg/kg MSM uygulanacaktır. MSM grubuna ise 10 gün boyunca 500 mg/kg/gün MSM verilecektir. Cisplatin kaynaklı testiküler hasarın mekanizmaları için oksidatif stres (MDA, GSH, SOD, CAT, GPx), inflamasyon (TNF-α, IL-6), apoptoz (Cleaved Caspase-3) ve DNA hasarı (8-OHdG) belirteçleri ile birlikte, hücresel savunma ve antioksidan ilişkili HO-1 ve GPx4 protein düzeyleri incelenecektir. Literatürde MSM’nin testis dokusu üzerindeki etkilerinin araştırıldığı çalışmaya rastlanmamıştır, bu nedenle çalışmanın literatüre özgün bir katkı sağlayacağını öngörmekteyiz. Bu sonuçların, kemoterapiye bağlı üreme sistemi yan etkilerini azaltmaya yönelik klinik uygulamalarda kullanılabilecek terapötik stratejilerin geliştirilmesine katkı sağlaması beklenmektedir.