Akademik Veri Yönetim Sistemi
CİSEF 5. Uluslararası Cinsel Sağlık Kongresi, Gazimagusa, Kıbrıs (Kktc), 20 - 23 Şubat 2025, ss.29, (Özet Bildiri)
Giriş ve Amaç: Organik kaynaklı erektil disfonksiyon (ED) nedenleri arasında ileri yaşta diyabet önemli yer tutmaktadır. Diyabetik hastaların %75’i farklı düzeylerde ED tariflemektedirler. Bu hastaların birinci basamak tedavisini yaşam tarzı değişiklikleri, PDE-5 inhibitörleri veya ESWT oluştururken, ikinci basamak tedavide intrakavernozal enjeksiyonlar yer almaktadır. Özellikle şiddetli ED olan hastalarda birinci basamak tedavilerden istenilen yanıtın alınamaması veya yüksek maliyeti, enjeksiyon tedavilerini hasta için daha cazip hale getirmektedir. Biz burada birinci basamak tedaviden yanıt alınamayan ve intrakavernozal alprostadil enjeksiyon tedavisi uygulanan, şiddetli ED saptanan diyabetik hastalarda klinik yanıt ve yan etki deneyimlerimizi sunarak literatüre katkı vermeyi amaçladık.
Yöntem: Kliniğimiz bünyesindeki Androloji polikliniğinde Ocak 2020 ile Ocak 2025 tarihleri arasında ED nedeniyle tedavi verilen, öncesinde diyabetes mellitus (DM) tanısı almış, altta yatan başka bir psikojenik veya organik patoloji saptanmayan, birinci basamak tedavilerden istenilen yanıtın alınamadığı ve ikinci basamak tedavi olarak da intrakavernozal alprostadil enjeksiyonu tedavisi verilen 41 hastanın verileri retrospektif olarak incelendi. Tüm hastalara alprostadil 10 mcg dozunda verildi ve tedaviye en az 3 ay boyunca devam edildi. Tüm hastalara enjeksiyon uygulamalı olarak gösterildi ve yan etkileri konusunda bilgilendirme yapıldı. Tedavi yanıtı tedavi öncesinde, sonrası 1. ve 3. ayda Uluslararası Ereksiyon Fonksiyonlarını Sorgulama İndeksi (IIEF-5) kullanılarak değerlendirildi. Tedaviye bağlı yan etkiler kayıt altına alındı.
Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 57±5,5 olarak bulundu. Tedavi öncesi erektil fonksiyon skoru 8,3 ± 4,4 iken tedavi sonrası birinci ayda erektil fonksiyon skoru 21, 1 ± 7,8 saptandı (p <0,01) (Tablo 1). Birinci ay ile üçüncü aydaki IIEF-5 skorlarında anlamlı farklılık saptanmadı. 41 hastanın 6’sı (%14,6) peniste ağrı, 8’i (%19,5) peniste enjeksiyon alanına lokalize ekimotik değişiklikler bildirmesine rağmen tedaviyi bırakmadı. 1 hastada (%2,4) priapizm gelişirken 30 hasta (%73,1) herhangi bir yan etki bildirmedi.
Sonuç: Alprostadilin intrakavernozal enjeksiyonu, birinci basamak tedaviye yanıt vermeyen DM’a bağlı erektil disfonksiyonu olan hastalarda hastanın ereksiyon fonksiyonlarını düzeltmekte güvenli ve yüksek başarı oranı gösteren tedavi seçeneği olarak hastalara sunulmalıdır.
Introduction and Aim:
Among the organic causes of erectile dysfunction (ED), diabetes in advanced age holds a significant place. Approximately 75% of diabetic patients report ED at varying degrees. First-line treatment for these patients includes lifestyle modifications, phosphodiesterase type-5 (PDE-5) inhibitors, or extracorporeal shock wave therapy (ESWT), while second-line treatment involves intracavernosal injections. In patients with severe ED, the failure of first-line treatments to provide satisfactory results or their high cost makes injection therapy a more attractive option. In this study, we aimed to contribute to the literature by presenting our clinical experience regarding treatment response and side effects in diabetic patients with severe ED who did not respond to first-line treatment and were subsequently treated with intracavernosal alprostadil injections.
Methods:
We retrospectively reviewed the data of 41 patients who were treated for ED in the Andrology outpatient clinic of our institution between January 2020 and January 2025. All patients had a prior diagnosis of diabetes mellitus (DM), had no other identified psychogenic or organic etiology, and failed to respond adequately to first-line treatments. These patients were administered intracavernosal alprostadil injection as a second-line therapy. Alprostadil was administered at a dose of 10 mcg, and patients continued treatment for at least three months. Injection technique was demonstrated to all patients, and they were informed about potential side effects. Treatment efficacy was assessed using the International Index of Erectile Function-5 (IIEF-5) questionnaire before treatment and at the 1st and 3rd months. Treatment-related side effects were recorded.
Results:
The mean age of the patients was 57 ± 5.5 years. The mean erectile function score before treatment was 8.3 ± 4.4, which significantly improved to 21.1 ± 7.8 at the first month of treatment (p < 0.01) (Table 1). No significant difference was found between the IIEF-5 scores at the first and third months. While 6 patients (14.6%) reported penile pain and 8 patients (19.5%) reported localized ecchymosis at the injection site, none of them discontinued treatment. One patient (2.4%) developed priapism, whereas 30 patients (73.1%) reported no side effects.
Conclusion:
Intracavernosal injection of alprostadil is a safe and effective second-line treatment option for improving erectile function in diabetic patients with ED who do not respond to first-line therapy. It should be considered a viable option for this patient population.