Akademik Veri Yönetim Sistemi
7. Uluslararası İstanbul Güncel Bilimsel Araştırmalar Kongresi, İstanbul, Türkiye, 21 - 22 Ağustos 2025, ss.541-542, (Özet Bildiri)
ÖZET
Diş eti çekilmesi, gingival dokunun kronal yönden apikal yöne yer değiştirmesi sonucunda
dişin kök yüzeyinin ağız ortamına açığa çıkmasıyla karakterize edilen bir klinik durumdur. Bu
durum, yalnızca estetik açıdan olumsuzluklara yol açmakla kalmaz, aynı zamanda dentin
hassasiyeti, kök çürüklerinin gelişimi, plak birikimine bağlı olarak periodontal hastalıklara
yatkınlık ve oral hijyenin sürdürülmesinde güçlük gibi fonksiyonel sorunlara da neden
olabilmektedir. Gingival resesyonların etiyolojisi multifaktöriyel olup, yanlış fırçalama
teknikleri, periodontal hastalıklar, travmatik oklüzyon, frenulum çekişi ve anatomik özellikler
gibi birçok faktör ile ilişkilidir.
Gingival çekilmelerin cerrahi olarak tedavisinde, hastanın bireysel klinik ihtiyaçları ve
çekilmenin sınıflamasına (ör. Miller veya Cairo sınıflamaları) göre çeşitli mukogingival
cerrahi teknikler tercih edilmektedir. Bu teknikler arasında; koronale pozisyone flep, serbest
dişeti grefti, subepitelyal bağ dokusu grefti, lateral pozisyone flep ve tünel tekniği gibi
yöntemler yer almaktadır. Bu tekniklerin seçimi, resesyonun genişliği, derinliği, çevre
dokuların morfolojisi ve estetik beklentiler doğrultusunda şekillenmektedir.
Tünel tekniği, özellikle multipl veya bitişik dişlerde görülen sınıf I ve II gingival çekilmelerin
tedavisinde tercih edilen, minimal invaziv yaklaşımıyla dikkat çeken bir cerrahi yöntemdir.
Bu teknikte, papiller yapı korunarak bukkal alanda bir tünel hazırlanır ve bu alana
subepitelyal bağ dokusu grefti yerleştirilir. Teknik, vaskülarizasyonun maksimum düzeyde
sürdürülmesini sağlayarak greftin hayatta kalma oranını artırmakta ve postoperatif iyileşme
sürecini olumlu etkilemektedir. Papiller bütünlüğün bozulmaması, estetik bölgelerde doğal ve
homojen bir görünüm sağlanması açısından özellikle anterior bölgelerde bu yöntemin tercih
edilme sıklığını artırmıştır. Ayrıca, postoperatif morbiditenin düşük olması ve hasta
konforunun yüksek olması da tünel tekniğini avantajlı kılmaktadır.
Bu olgu sunumunun amacı, lokalize diş eti çekilmesi olan 3 hastada tünel tekniği ile
gerçekleştirilen cerrahi müdahalenin klinik sonuçlarını sunmaktır. Sunulan vakalar, güncel
literatür bilgileri ışığında değerlendirilmiş olup, cerrahi işlem öncesi ve sonrası klinik
gözlemlerle desteklenmiştir. Bu kapsamda, uygulanan tedavi yöntemiyle sağlanan başarılı
sonuçlar hem dişeti estetiğinin hem de fonksiyonel bütünlüğün yeniden kazanılmasında bu
tekniğin etkinliğini ortaya koymaktadır. Ayrıca, takip sürecinde elde edilen stabil klinik
bulgular, tünel tekniğinin uzun dönem başarısı açısından da önemli kanıtlar sunmaktadır.
Anahtar kelimeler: diş eti çekilmesi, subepitelyal bağ doku grefti, tunnel tekniği
ABSTRACT
Gingival recession is a clinical condition characterized by the apical displacement of the
gingival tissue from its original position in the coronal direction, resulting in the exposure of
the root surface to the oral environment. This condition not only causes aesthetic problems
but also leads to functional issues such as dentin hypersensitivity, root caries formation,
increased susceptibility to periodontal diseases due to plaque accumulation, and difficulties in
maintaining oral hygiene. The etiology of gingival recession is multifactorial and has been
associated with several factors such as improper tooth brushing techniques, periodontal
diseases, traumatic occlusion, frenulum pull, and anatomical characteristics.
In the surgical treatment of gingival recession, various mucogingival surgical techniques are
selected based on the patient’s individual clinical needs and the classification of the recession
(e.g., Miller or Cairo classification). These techniques include coronally advanced flap, free
gingival graft, subepithelial connective tissue graft, laterally positioned flap, and the tunnel
technique. The choice among these methods is influenced by the width and depth of the
recession, the morphology of surrounding tissues, and the patient's aesthetic expectations.
The tunnel technique is a surgical method particularly preferred for the treatment of Class I
and II gingival recessions seen on multiple or adjacent teeth, and it stands out due to its
minimally invasive approach. In this technique, a tunnel is prepared in the buccal region while
preserving the papillary structure, and a subepithelial connective tissue graft is placed within
this tunnel. This method maintains maximum vascularization, thereby increasing the graft
survival rate and positively contributing to the postoperative healing process. The
preservation of papillary integrity makes this method especially favorable in anterior regions,
where achieving a natural and homogeneous aesthetic appearance is critical. Additionally, the
low postoperative morbidity and high patient comfort further enhance the advantages of the
tunnel technique.
The aim of this case report is to present the clinical outcomes of surgical interventions using
the tunnel technique in three patients with localized gingival recession. The presented cases
have been evaluated in light of current literature and are supported by clinical observations
before and after surgery. In this context, the successful outcomes achieved through the
applied treatment method demonstrate the effectiveness of the tunnel technique in restoring
both gingival aesthetics and functional integrity. Moreover, the stable clinical findings
obtained during follow-up also provide important evidence regarding the long-term success of
the tunnel technique.
Keywords: gingival recession, subepithelial connective tissue graft, tunnel technique