Akademik Veri Yönetim Sistemi
33. Uluslararası ve 4. Ulusal Kadın Sağlığı Hemşireliği Kongresi, İstanbul, Türkiye, 1 - 03 Mayıs 2025, ss.338-339, (Özet Bildiri)
Amaç: Aile içi şiddet, kadın sağlığı açısından en önemli halk sağlığı sorunlarından biridir ve sağlık sistemi üzerinde kayda değer bir yük oluşturmaktadır. Sağlık profesyonellerinin şiddetin tanımlanmasında önemli ve kilit rolü olduğu ancak şiddetle mücadele konusunda bildirim yapma ve şiddet vakalarını yönetmede sorunlar yaşadığı bilinmektedir. Bu doğrultuda çalışma, sağlık profesyonellerinin (hekim, hemşire ve ebe) şiddet mağduru olan kadınlara yönelik ilk müdahalelerinde şiddeti tanıma ve yönetmede hazıroluşluklarını değerlendirmek amacıyla nitel araştırma olarak yapılmıştır.
Gereç-Yöntem: Araştırmada, Ege Üniversitesi ortopedi, KBB, cerrahi kliniklerinde, göz, kadın doğum, acil servis ve psikiyatri birimlerinde çalışan hekim, hemşire ve ebelerin kadına yönelik şiddet ve şiddeti tanıma, önlemeye yönelik bilgi ve hazıroluşluklarına yönelik deneyimleri değerlendirilmiştir. Çalışma, fenomonolojik tipte yapılmış olup, veriler 20 sağlık profesyoneli ile yüz yüze derinlemesine görüşme tekniği ile toplanmıştır. Yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılarak yapılan görüşmeler yaklaşık 20-45 dakika arasında gerçekleştirilmiştir. Görüşmeler ses kayıt cihazına kaydedildikten sonra, verilerin MaxQDA programında içerik ve tematik analizi yapılmıştır. Nitel görüşmeler doğrultusunda kategori ve temalara ulaşılarak sağlık profesyonellerinin en çok ihtiyaç duydukları bilgi gereksinimleri ve şiddet mağduru bireye yaklaşımda yaşadıkları güçlükler ve engeller ortaya çıkarılmıştır.
Bulgular: Sağlık profesyonellerinin şiddeti tanımaya ve yönetmeye hazıroluşluklarını değerlendirdiğimiz nitel görüşme analizleri sonucunda, altı ana tema oluşturulmuştur. Ana temalar; “Kadına Yönelik Şiddete Yönelik Algısı”, “Sağlık Profesyonellerinin Rol ve Sorumlulukları”, “Müdahale Sürecinde Karşılaşılan Güçlükler”, “Eğitim ve Yetkinlik İhtiyacı”, “Klinik Uygulama Gerçekliği” olarak ortaya çıkarılmıştır.
Sonuç: Yapılan nitel araştırma sonucunda, sağlık profesyonelleri kadına yönelik şiddet konusunu önemsediklerini belirtmişlerdir. Kadına yönelik şiddetin ülkemizde ve dünyada önemli bir halk sağlığı sorunu olduğunu ve bu konuda mesleki rol ve sorumluluklarının farkında olmalarına karşın, süreci yönetme, yasal sorumluluklar ve sevk sistemleri konusunda bilgi ve eğitime ihtiyaç duyduklarını vurgulamışlardır.
Women's health and places a significant burden on the healthcare system. It is well known that healthcare professionals play an important and key role in identifying violence; however, it is also recognized that they face difficulties in reporting and managing cases of violence. In this context, the study aims to evaluate healthcare professionals' (doctors, nurses, and midwives) preparedness in recognizing and managing violence during their initial interventions with women who are victims of domestic violence. This is a qualitative study.
Materials-Methods: In the study, the knowledge and experiences of doctors, nurses, and midwives working in the orthopedics, ENT, surgical clinics, ophthalmology, obstetrics, emergency services, and psychiatry units of Ege University were evaluated regarding violence against women and the recognition and prevention of violence. The study was conducted in a phenomenological manner, and data were collected through face-to-face in-depth interviews with 20 healthcare professionals. The interviews, conducted using a semi-structured interview form, lasted approximately 20 to 45 minutes.
The interviews were recorded with a voice recorder, and content and thematic analysis were conducted using the MaxQDA program. In line with the qualitative interviews, categories and themes were reached and the information requirements that health professionals need most and the difficulties and obstacles they experience in approaching the individual victim of violence were revealed.
Findings: As a result of the qualitative interview analyses conducted to evaluate healthcare professionals' preparedness to recognize and manage violence, four main themes were identified. The main themes were: "Barriers to recognizing violence," "Lack of knowledge and competence," "Recognizing violence and case management," and "Psychosocial support for cases of violence." Health professionals emphasised that due to the legal reporting obligation in our country, they performed the steps of directly reporting this process to the police, making reports and keeping records, and that they had inadequate and incomplete knowledge on how to approach the victim of violence, communication, psychological support and support systems such as institutional guidance, social service-ŞÖNİM coordination and NGO connection.
Conclusion: As a result of the qualitative research, healthcare professionals stated that they consider violence against women to be an important issue. Despite being aware that violence against women is a significant public health problem both in our country and worldwide, and recognizing their professional roles and responsibilities in this regard, it was found that they need knowledge and training on managing the process, legal responsibilities, and referral systems.