Gazi Türkiyat Türkoloji Araştırmaları Dergisi, cilt.1, sa.19, ss.73-94, 2016 (Hakemli Dergi)
Varlığı ifade etmede ve mutlak hakikati bulma yolunda sanatını icra etmiş bir şair olan Necip
Fazıl, Çile adlı şiir kitabındaki şiirlerinde tezat kavramını oldukça sık kullanan, vermek istediklerini
çoğu kere tezatlarla aktaran ve bu konuda kendi üslubunu oluşturan bir şairdir. Necip Fazıl’da
ahenk ile konunun birlikteliği oldukça önemlidir. “Zıtlar arası ahenk, af ve günah yarışta / Bütün
zıtlar kavgada, bütün zıtlar barışta” dizelerinde de görüldüğü gibi şiirlerinde tezatlar, bir ahenk ve
manayı en üst perdeden sunacak şekilde işlenmektedir.
Bu makalede Necip Fazıl’ın eserlerine yön veren hayatındaki inişli çıkışlı dönemler yer almaktadır.
Şairin tezatlıklar dünyası, şairin en önemli eserlerinden biri olan Çile adlı şiir kitabındaki tüm
şiirler tezat kavramının iki farklı düzeyinde ele alınmaktadır. Bu makalede öncelikle ifade
düzeyindeki tezatlara yer verilmektedir. Bunun ardından da kelime düzeyindeki tezatlar incelenmiş
ve tablo haline getirilmiştir. Tezatların, Kısakürek’in söz varlığındaki yeri, onun kendisini
anlatmadaki önemi ve tasavvuf dünyasının arka planı hakkında bilgiler sunulmaktadır.
Anahtar Kelimeler: Tezat, Tasavvuf, Varlık, Kelime Varlığı, Çile, Necip Fazıl Kısakürek
Necip Fazıl, who was a poet who performed his art in order to verbalize the entity and to
find the truth, had used the concept of oxymoron intensely in his poem book with the title of Çile,
had transmitted the things that he wanted to express through reverse meanings and is a poet who
had created his own style by means of this condition. In terms of his style, use of contrast is as
important as the presence of the contrasts. For Necip Fazıl, the unity of harmony and subject is quite
important. As it can be observed within the scope of the lines given “Zıtlar arası ahenk, af ve günah
yarışta / Bütün zıtlar kavgada, bütün zıtlar barışta”, contrasts are examined in a way that they
serve a harmony and meaning at the upmost level in his works.
Within the scope of this article, up-and-down periods that had given a way to Necip Fazıl’s works
are figured out. The world of oppositeness belonging to the poet are considered at two different levels
of the concept of oxymoron through all of the poems that are current in the most important work of
the poet with the title of Çile. Through the examination of these poems, contrasts at the level of
expression are taken into consideration, primarily. Following this, contrasts at the verbal level are
examined and tabulated. The place of contrasts in Kısakürek’s verbal entity, the importance of them
for expressing himself, and background of an oxymoron in mysticism are presented.
Keywords: Opposition, Sufism, Existence, Poem, Vocabulary, Çile, Necip Fazıl Kısakürek