Akademik Veri Yönetim Sistemi
2nd INTERNATIONAL TURKIC AND WORLD WOMEN'S STUDIES CONGRESS, Baku, Azerbaycan, 27 - 30 Ocak 2024, ss.167-174, (Tam Metin Bildiri)
Uluslararası sistemin anarşik ortamında devletlerin hayatta kalmak ve diğer dış politika hedeflerine ulaşmak için kullanabileceği birtakım sert ve yumuşak güç araçları vardır. Sert güç askerî ve ekonomik kapasiteye dayalı iken yumuşak gücün kaynağı cazibedir. Görece etkili bir sert güce sahip olan ülkeler için bu hedeflere ulaşmanın hızlı ve etkili bir yolu o gücü kullanmak olabilir. Ancak bu gücü yetersiz olan ülkeler, daha uzun vadede sonuç verse ve sonuçları sert güç kullanımı kadar kesin olmasa da alternatif bir araç olan yumuşak güçten faydalanmak yoluna gitmektedirler.
On dokuzuncu yüzyılın sonlarında Osmanlı İmparatorluğu için de sert güç kullanımı çoğu zaman bir seçenek olmaktan uzaktı. Bu ortamda yumuşak güç ve onun eyleme geçirilmiş hali olan kamu diplomasisi çok daha önemli hale geldi. İslam dünyasının lider ülkesi ve hilafet merkezi olarak Batı toplumunun önyargılı bakışının muhatabı olan Osmanlı İmparatorluğu için 1893 Şikago Fuarı bu bağlamda iyi bir fırsattı. Osmanlı yönetimi, devletin modern yüzünü Batı dünyasına göstermek için bu fuardan faydalandı.
Batı dünyasındaki, kadın hakları temelli, İslam ve Osmanlı karşıtı önyargıları ortadan kaldırmak için Osmanlı kadınını yine kadınların anlatması daha etkili olabilirdi. Fuar kapsamında düzenlenen Kadınlar Kongresi’nde üç kadının çalışmaları bu bağlamda ilgi çekicidir. Fuara davet edilen Osmanlı’nın ilk kadın yazarlarından Fatma Aliye Hanım her ne kadar fuara katılmasa da eserleri ile fuarda yer almış, İspanyol müzisyen Esmeralda Cervantes ve Fransız Teresa Vielé ise yaptıkları sunumlarla Batı dünyasındaki Müslüman Türk karşıtı önyargıları yıkmaya çalışmıştı.
Bu bildiride, 1893 Şikago Fuarı’nda Osmanlı Devleti’nin yürüttüğü kamu diplomasisi faaliyetleri, yukarıda adları geçen üç kadının çalışmaları kapsamında ele alınacaktır. Bu faaliyetlerin ne derece etkili olduğunu doğrudan ölçmek kamu diplomasisinin doğası gereği pek mümkün olmasa da o dönemde ve sonrasında basında yer alan yazılar taranarak bu etki değerlendirilmeye çalışılacaktır.
In the anarchic environment of the international system, there are a number of hard and soft power instruments that states can use to survive and achieve other foreign policy goals. While hard power is based on military and economic capacity, the source of soft power is attraction. For countries with relatively effective hard power, using that power can be a quick and effective way to achieve these goals. Countries with insufficient hard power, however, turn to soft power as an alternative tool, even if it yields results in the longer term and its results are not as certain as the use of hard power.
In the late nineteenth century, the use of hard power was often not an option for the Ottoman Empire. In this environment, soft power and its operationalised form of public diplomacy became much more important. The World's Columbian Exposition of 1893 was a good opportunity for the Ottoman Empire, which, as the leading country of the Islamic world and the centre of the caliphate, was the recipient of the prejudiced view of Western society. The Ottoman administration used this fair to show the modern face of the state to the Western world.
In order to eliminate the anti-Islamic and anti-Ottoman prejudices in the Western world based on women's rights, it would have been more effective if the Ottoman women were narrated by women. The work of three women at the Women's Congress organised as part of the fair is interesting in this context. Fatma Aliye Hanım, one of the first female writers of the Ottoman Empire, who was invited to the fair, took part in the fair with her works even though she did not attend the fair, while Spanish musician Esmeralda Servantes and French Teresa Vielé tried to break down the anti-Turkish Muslim prejudices in the Western world with their presentations.
In this paper, the public diplomacy activities of the Ottoman Empire during the World's Columbian Exposition of 1893 will be analysed within the scope of the works of the three women mentioned above. Although it is not possible to directly measure the effectiveness of these activities due to the nature of public diplomacy, it will be tried to evaluate this effect by scanning the articles in the press during and after that period.