ÖZET: Gardnerella vaginalis normal vajinal floranın bir üyesi olarak kabul edilmekle birlikte bakteriyel vajinoz (BV) ile ilişkilendirilen bakteriler arasında dominant olanıdır. Bu çalışmada, çeşitli nedenlerle Aile Planlaması polikliniklerine başvuran 408 kadından alınan vajinal sürüntü örneklerinden G.vaginalis izolasyonu, biotiplendirilmesi ve izolatların antibiyotik direnç durumlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. İzolatların biyotiplendirmesi hippurat hidrolizi, lipaz ve p-galaktozidaz testleri ile yapılmış; antibiyotik direnç profilleri, metronidazol için ağar dilüsyon, klindamisin için disk difüzyon yöntemleri ile araştırılmıştır. Sonuç olarak, Nugent's skorlama protokolüne göre, kadınların 122'sinde (%29.9) BV, 120'sinde (%29.4) ara form (AF), 137'sinde (%33.6) normal vajinal flora (NVF) ve 18'inde (%4.4) mikotik vajinit (MV) tespit edilmiş, tüm örneklerden G.vaginalis izolasyon oranı %23 (94/408) olarak belirlenmiştir. İzolatların %56.4'ünün (53/94) BV'lu kadınlardan, %8.5'inin (8/94) ise NVF'sı olan kadınlardan alınan örneklere ait olduğu izlenmiş ve aradaki fark anlamlı bulunmuştur (p<0.05). G.vaginalis suşlarının biyotiplendirilmesinde, tip 1 (%44), 5 (%20) ve 4 (%18) ilk sıralarda yer almış, BV'lu ve NVF'sı olan kadınlardan izole edilen biyotipler arasında anlamlı bir fark tespit edilememiştir (p=0.687). Antibiyotik duyarlılık testleri sonunda da, suşların %70'inde metronidazol direnci saptanırken, bunların %57'sinin yüksek metronidazol MİK değerlerine (>128 jug/ml) sahip olduğu izlenmiştir. İzolatlarda klindamisin direnci ise %53 oranında tespit edilmiştir. Çalışmamızın verileri, G.vaginalis suşlarında metronidazol direncinin göz ardı edilemeyecek kadar yüksek olduğunu ortaya koymuştur. Bunun yanı sıra normal loradabulunabilen G.vaginalis suşlarının daha geniş ve farklı gruplarda yapılacak çalışmalarla biyotiplendirilmesinin, farklı biyotipler ile BV oluşumu arasındaki ilişkinin aydınlatılmasında yararlı olacağı kanısına varılmıştır.
As Gardnerella vaginalis is accepted as a member of normal vaginal flora, it is one of the dominant species which has been related to bacterial vaginosis (BV). The aim of this study was to determine the isolation rate, biotypes and antibiotic resistance patterns of G.vaginalis from the vaginal swab samples of 408 women who were admitted to the outpatient clinics of Family Planning Center. Hippurate hydrolysis, lipase and (3-galactosidase tests were performed for biotyping the isolates, and agar dilution (for metronidazole) and disk diffusion (for clindamycin) tests were used for the detection of antibiotic resistance patterns. As a result, by Nugent's BV scoring protocol, 122 (29.9%), 20 (29.4%), 137 (33.6%), and 18 (4.4%) of the women were diagnosed as BV, intermediate form, normal vaginal flora (NVF) and mycotic vaginosis, respectively. The overall isolation rate of G.vaginalis was found as 23% (94/408). Of them, 56.4% (53/94) and 8.5% (8/94) were isolated from samples of BV cases and subjects with NVF, respectively, and the difference was statistically significant (p<0.05). The biotyping results showed that the most frequently detected types were biotype 1 (44%), 5 (20%) and 4 (18%). There was no statistically significant difference between the biotype distribution of BV patients and the subjects who have NVF (p=0.687). The results of antibiotic susceptibility tests indicated that 70% and 53% of the isolates were resistant to metronidazole and clindamycin, respectively. It was of interest that MIC values for metronidazole was >128 jig/ml in 57% of resistant strains. The^data of this study has emphasized that the metronidazole resistance is very high in our population, and the large scale studies are needed to clarify the relationship between BV and G.vaginalis biotypes, which can be found in the normal vaginal flora.
