Turizm kaynaklarına erişimde ve turistik seyahatlerde kadınlar ve erkekler eşit hak ve özgürlüklere sahip olmasına rağmen Türkiye‟de ve dünya genelinde hâkim olan bir eşitsizlik anlayışının söz konusu olduğu söylenebilir. Bu çalışmada, tek başına seyahat eden kadın turistler ile ilgili algının, tek başına seyahat etme niyeti üzerinde etkisinin olup olmadığı ve tek başına seyahat etme algısı ve tek başına seyahat etme niyetinin kuşaklara göre bir farklılık gösterip göstermediği incelenmiştir. Ulusal literatür incelendiğinde, kadınların tek başına seyahat algıları ile tek başına seyahat etme niyeti arasındaki ilişkiye yönelik sınırlı sayıda çalışmaya ulaşılmıştır. Bu nedenle bu çalışmanın literatüre katkı sağlayacağı düşünülmektedir. Çalışmanın teorik alt yapısı planlı davranış teorisi, liberal feminizm teorisi ve sosyal etki teorisine dayanmaktadır. Çalışmanın evrenini, TR90 Doğu Karadeniz Bölgesindeki (Artvin, Giresun, Gümüşhane, Ordu, Rize, Trabzon) kadın nüfusu oluşturmaktadır. Veriler anket yolu ile toplanmıştır. Çalışmanın yöntemi, tarama modelleri içerisinde yer alan ilişkisel tarama modelidir. Çalışma bulgularını analiz edebilmek için ANOVA Testi, korelasyon analizi, basit doğrusal regresyon analizi ve hiyerarşik (sıralı) regresyon analizi kullanılmıştır. Çalışmadan elde edilen veriler doğrultusunda, kadınların tek başına seyahate çıkma algısının tek başına seyahat etme niyeti üzerinde etkili olduğu ve tek başına seyahat algısı ile tek başına seyahat etme niyetinin kuşaklara göre farklılık göstermediği sonuçlarına ulaşılmıştır.