Akademik Veri Yönetim Sistemi
Ortopedia ve Travmatoloji, Vedat ŞAHİN, Editör, Güneş Tıp Kitabevi, Ankara, ss.323-334, 2022
TÜBERKÜLOZ
ÖZET
Kas iskelet sistemi tüberkülozu, ekstrapulmoner tüberküloz olgularının
%10-35’ini ve tüm tüberküloz vakalarının yaklaşık %1-
8’ini oluşturmaktadır. Tüberküloz spondilit (Pott hastalığı) iskelet
tüberkülozunun en yaygın şeklidir. Genellikle alt torasik ve üst
lomber bölgeyi etkiler. Tüberküloz spondilitin en yaygın semptomu,
bazen kas spazmı ve sertliği ile seyreden şiddetli ve artan lokal
ağrıdır. Tüberküloz artriti kalçada veya dizde görülür ve genellikle
monoartikülerdir. Tüberküloz osteomiyelit kaburgalar, kafatası,
falanks, pelvis ve uzun kemikler dahil olmak üzere hemen hemen
her kemikte meydana gelebilir. Tüberküloz osteomiyelit sıklıkla
şişlik, ılımlı eritem ya da ağrı ve soğuk apse olarak ortaya çıkar.
Kas-iskelet tüberkülozu tanısı mikroskopi ve enfekte materyal
kültürüyle konur. Tedavide antitüberküloz ilaçlar kullanılır.
Tedavi yaklaşımı genel olarak akciğer tüberkülozu ile aynıdır.
Omurga hastalığı ve ileri nörolojik defisiti olanlarda, uygun tedavi
sırasında ilerleyen ve kötüleşen ve 40o üstünde kifozu olan
hastalarda cerrahi müdahale gereklidir.
BRUSELLOZ
ÖZET
Bruselloz, enfekte hayvanların çıkartılarıyla veya süt ürünleri ile
insanlara bulaşan zoonotik bir hastalıktır. Brusellozun klinik belirtileri
ateş, gece terlemeleri, halsizlik, iştahsızlık, artralji, kilo
kaybı ve depresyonu içerir. Semptomlar birkaç gün ila haftalar
arasında ortaya çıkar veya sinsi olabilir. Kas iskelet sistemi ve
genitoüriner sistemler en sık tutulan yerlerdir. Nörobruselloz,
endokardit ve hepatik apse, vakaların %1-2’sinde görülür. Bruselloz
tanısı laboratuar yöntemlerini, kültür ve serolojiyi içerir.
İdeal olarak tanı, kandan, kemik iliği veya karaciğerden alınan
biyopsi örnekleri ve kültür yoluyla konur
Fokal olmayan hastalığı olan erişkinler için, doksisiklin ve
rifampisin (Grade 2B) ile, spondilitli yetişkinler için, doksisiklin
ve streptomisin (Grade 2B) ile tedavi önerilmektedir. Spinal
instabilite ve nörolojik defisitin devamlılığı veya progresyonu,
vertebral kollaps veya lokalize apse (epidural veya paravertebral)
durumunda cerrahi girişim yapılabilir.