The politics of the ICT4ED (Fatih) project in Turkey


Tolu H.

Policy Futures in Education, cilt.12, sa.6, ss.832-849, 2014 (Scopus) identifier

  • Yayın Türü: Makale / Tam Makale
  • Cilt numarası: 12 Sayı: 6
  • Basım Tarihi: 2014
  • Doi Numarası: 10.2304/pfie.2014.12.6.832
  • Dergi Adı: Policy Futures in Education
  • Derginin Tarandığı İndeksler: Scopus
  • Sayfa Sayıları: ss.832-849
  • Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Adresli: Hayır

Özet

Bilgi ve iletişim teknolojisi (BİT) her çağdaş toplumda çok önemlidir, özellikle çevrimiçi mevcudiyeti büyük ölçüde hassassa, ancak ulusal bir bağlamda düşünürsek, Türkiye'de eğitim sektöründe zorlayıcı bir BİT “politik” olup olmadığını araştırmak önemlidir. Bu çalışma özellikle merkezî Türkiye'de, gelecekteki eğitim reformunun bir somut örneği olan 8 milyar ABD Doları değerinde Eğitim Geliştirme BİT (EGBİT)  (Fatih) projesine odaklanmaktadır. Bu çalışma birçok eğitim sorununu çözmek için, özellikle eğitimde girişimcilik kurmak, bilişim sektörlerini geliştirmek, eğitim hizmetlerini kâr için diğer ülkelere ihraç etmek ve nihayetinde Türkiye'nin rekabetçi bir ulus haline gelmesinin kapsayıcı amacına ulaşmak gibi hedefleri olan BİT'in eğitime tam olarak bütünleşmiş etmeyi vaat eden Fatih projesi kapsamında politika oluşturma kapasitesinin seviyesini araştırıyor.  Hükümetin söylemi, eğitimi kamu-özel ortaklığı yoluyla parçalanmış merkezileşmenin bir başka özelliği olan 'meta' ve 'özel mal' olarak gören yeni 'kârlı' yollar oluşturmak için eğitim içindeki teknolojik fırsatları artırmaktır ama bu amaç hem gizli hem de açık özelleştirmelerdir. Fatih projesinin geleceği yeni, 'eğitime tamamen bütünleşmiş olmuş olan BİT' olarak tanımlansa da, bu çalışma, projenin siyasal yürütülmesi, teknik gelişimi ve eğitim felsefi anlayışının projenin ilgili hedefleriyle çelişmekte olduğunu tartışmaktadır. Sonrasında, bu çalışma, EGBİT politikasının gelecekteki eğitim sistemine vurgulanmasında gerekilen acil hususları başarısızlığa uğratmamaya yönelik önermeler vermektir.

Information and communications technology (ICT) is crucial in any contemporary society, especially if its online presence is to be widely significant, but, in a national context, it is important to investigate whether there is a compelling ICT ‘politic’ in the education sector in Turkey. This study specifically focuses on the ICT for Educational Development (ICT4ED) (Fatih) project, valued at US$8 billion, which is an embodiment of future educational reform in centralist Turkey. The study investigates the level of policy-making capacity within the scope of the Fatih project, which promises to fully integrate ICT into education in order to solve many educational issues, such as establishing entrepreneurialism in education, improving ICT sectors, exporting educational services to other nations for profit, and, ultimately, meeting the overarching purpose of Turkey becoming a competitive nation. The discourse of the government is to explore technological opportunities within education in order to create new ‘profitable’ avenues that conceive education as a ‘commodity’ and a ‘private good’, which is another feature of fragmented centralisation through public-private partnership(s) for both covert and overt privatisations. While the Fatih project defines the future as having new, ‘fully integrated ICT in education’, this study presents three main normative arguments — with regard to the project's political execution, technical development and philosophical conception — to refute its objectives and highlight that it is destined to fail, and to suggest what urgent matters the ICT4ED politic should highlight in future education.