Amaç: Bu çalışmada Düzce İli Çocuk Evleri‘nde kurum bakımı altında olan çocuk veergenlerin sosyodemografik ve klinik özelliklerinin ve ruhsal sorunlarla ilişkili olabileceketmenlerin araştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Düzce Çocuk Evleri‘nde koruma altında kalan ve 2016-2018 tarihleri arasında farklı zaman aralıklarında Düzce Üniversitesi Çocuk ve Ergen RuhSağlığı birimine kurum çalışanları eşliğinde başvuran toplam 61 çocuk ve ergen dahiledilmiştir. Poliklinik başvurusu olan hastaların klinik değerlendirmeleri DSM 5 tanısistemine göre yapılmış olup, başvuruları sırasında hastalar, Çocuklar için DepresyonÖlçeği, Beck Depresyon Ölçeği, Anksiyete ve İlgili Bozukluklar İçin Tarama veDeğerlendirme Ölçeği, Beck Anksiyete Ölçeği ile değerlendirilmiş, ayrıca kurumgörevlileri ve öğretmenleri tarafından DSM-IV‘e Dayalı Yıkıcı Davranış Bozuklukları içinTarama ve Değerlendirme Ölçeği doldurulmuştur.Bulgular: Kurum bakımına en sık verilme nedenleri, yoksulluk ailenin çocuk için gereklitemel bakımı sağlayamaması, ihmal ve istismar olarak belirlenmiştir. Çocukların kurumaverilme yaş ortancası 96 ay, kurumda kalma süre ortancası 36 ay olarak saptanmıştır. 61çocuğun % 90.2‘sinde tanı alacak düzeyde bir psikopatoloji saptanmıştır. Çocuklarınaldıkları en sık ruhsal tanılar sırasıyla Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB),Yıkıcı Davranış Bozuklukları, Major Depresif Bozukluk (MDB), Mental Retardasyon(MR) ve Özgül öğrenme güçlüğü (ÖÖG) olmuştur. Psikopatoloji varlığı ile ebeveynayrılığı, öğretmen ve kurum görevlilerince bildirilen dikkatsizlik, hiperaktivite/dürtüsellik, zıtlaşma ve davranım sorunları arasında anlamlı ilişki olduğu belirlenmiştir.Sonuç: Bulgularımız kurum çocuklarında dahi ebeveynlerin birlikte yaşamaya devametmelerinin koruyucu etki gösterebileceğini düşündürebilir. Diğer yandan kurumgörevlilerince bildirilen davranım sorunları ve öğretmenlerin gözlediği dikkatsizlikbelirtileri bu çocuklarda farklı psikopatolojiler için uyarıcı olabilir.
Objective: In this study, it is aimed to investigate sociodemographic and clinical characteristics of children and adolescents who are under institutional care in Düzce city and the factors that may be related to mental problems. Methods: A total of 61 children and adolescents in institutional care were enrolled at the Düzce University Child and Adolescent Psychiatry Department during the period of 2016- 2018 years. Clinical evaluations of the patients were made according to the DSM 5 diagnostic system and the patients were evaluated by the Depression Scale for Children, Beck Depression Scale, Scanning and Assessment Scale for Anxiety and Related Disorders, Beck Anxiety Scale, and also the Screening and Assessment Scale for Disruptive Behavioral Disorders Based on DSM-IV was filled by institutional staff and teachers. Results: The most common causes of institutional care were poverty, failure to provide basic care for the child, neglect and abuse. The median age for to be institutionalized was 96 months, and the median duration for the institution care was 36 months. At least one psychopathology was found to be diagnosed in 90.2% of 61 children. The most frequent clinical diagnoses were ADHD, MDD, DBD, MR and LD. The relationship between psychopathology presence and parental separation also between inattention, hyperactivity / impulsivity, oppositional behaviour and behavioral problems reported by both teachers and institutional officials was found to be significantly correlated Conclusion: Our findings may suggest that even if even if the child remains in the institution, the parents' ability to continue living together may have a protective effect. On the other hand, the behavioral problems reported by the institutional staff and the attention problems that teachers observe may be stimulating for different psychopathologies in these children.
